Boten, bussen en logische beslissingen

Dat was snel. Er is iets met grote steden wat ik nogal heel saai vind. Of het zijn voornamelijk hoofdsteden, hoewel Amsterdam altijd wel grappig is.
Ik ben dan al een paar dagen in Hanoi, dat is in Vietnam, daar vlakbij China, en nu typ ik dus een verslag ding over Laos.

Laos... Jarenlang altijd gedacht dat het een kruid of condiment was in een Verstegen potje, tot vorig jaar ergens en het me wel leuk leek om er met een boot binnen te varen. Ook ontdekte ik dat landen zoals Thailand, Cambodja, Vietnam en China( wat n.v.t. is) er nogal naast om boven en onder lagen, dus ik kon beter een wat langere trip inplannen.

Vanaf het kleine grens dorpje werden we in een pick-up gepropt en er bij de grens uitgegooid. We zijn niet eens opgelicht, wat nog steeds een wonder is. Eenmaal bij de grens stonden er rijen Aziaten, we gokken Chinezen en Koreanen, die ook een visa wouden. Hoewel zij een dik half uur moesten wachten kreeg ik mijn paspoort binnen 5 minuten terug, wat ze niet konden waarderen, ook omdat ik het nodig vond dit aan ze te melden. Ja ik verveel me soms.

Dus we konden doorlopen en langs de ontzettend... strenge controle. 2 tellen later was ik in Laos. Ik had meer het gevoel dat ik een gebouw zonden muren was in en uit gelopen, maar iedereen beleeft het op zijn eigen manier denk ik.

Toen moesten we ongeveer een half uur wachten omdat de rest van de bus er wat langer over deed. Tegen deze tijd verhuurde iemand kamers voor het rivierdorpje waar we zouden overnachten en de prijzen leken wel goedkoop. Meneer vertelde erbij dat er maar weinig plek was om te slapen dus moest je van te voren reserveren. Ik denk dat de whisky en de chocolade vodka shots nog in werking waren want ik dacht er niet bij na dat hij nog wel eens bezig was met liegen. Ik besloot een kamer te delen met een meisje( weten jullie nog die ik omschreef als kut wijf, nu ontdekken we waarom) en gaf ook nog eens het betaal bewijs aan haar. Nooit zulke dingen aan vrouwen geven, bepaalde, voordat iemand full on feministisch gaat lopen doen. Toen werden we weer in de bus gepropt om vervolgens te stoppen bij de rivier. In de bus vertelde meneer dat hij alle stoelen in de boot voor ons gereserveerd had en dat we ons geen zorgen hoefden te maken over zit plekken...

Net voor we in de boot stopten konden we broodjes, bier en andere onzin kopen voor de 6 uur durende boot tocht over de Mekong( zo heet die rivier, ik leer jullie dingen). Eenmaal in de boot kwamen we er achter dat we of in de verkeerde boot waren gestapt, 2 naast elkaar, maar ook dat de locals gewoon gaan zitten waar ze willen.

De mensen in Laos zijn in het algemeen heel vriendelijk e.d. maar wanneer het neerkomt op bus en boot reizen, krijg je een schijt hekel aan ze. Vind ik. Dus toen was het vechten om een zit plek en ik en een Australiër genaamd Blake eindigden in de machine kamer. Een aardig vrouwtje zette 2 stoelen voor ons neer buiten bij de achterkant van de boot zodat we niet steeds het matje op de vloer( welke ze ook had neergelegd voor ons) hoefden te zitten. Ik zag dat er noal ruimte was tussen de vele backpacks en kussen dus besloot daar maar een bed van te maken, nadat we een half uur hebben gelachen omdat we in deze hel zaten. Het enige wat je hoort is de motor van de boot. Net voor we vertrokken sprak Blake nog, het is zo erg nog niet, tot de motor op vol vermogen ging en elk geluid onhoorbaar werd, behalve die van de motor.

Ik besloot maar te slapen en dit ging goed voor zo'n 3 uur non stop, tot iemand me wakker maakte voor nog onbekende reden, waardoor ik niet meer in slaap kon vallen. Dan maar buiten gaan zitten op onze stoelen sinds Blake ook wakker was maar... ... Mensen die binnen in de boot zit plekken hadden besloten ineens op onze 2 stoelen te gaan zitten..

Zo maak je geen vrienden... inmiddels als te pissig om er wat van te zeggen, besloten we maar gewoon te blijven waar we zaten, als karma werkt krijgen ze wel dengue(spreekt men uit als denghee met een Brabantse g) of zo.

Aangekomen in het kleine vissersdorpje Pak Beng, denk ik, werd het tijd om naar ons guesthouse te lopen en uiteindelijk eten te zoeken en alcohol. Rond deze tijd besloot mevrouw met mijn tickets de Canadees die veel te Amerikaans klonk, om ineens weg te lopen omdat ze voelde dat ze opgelicht was. Dit was nadat we 1 minuut van de boot af waren. We konden de logica niet begrijpen, maar dat mens was er vandoor met mijn betaalbewijs. Na lang aardig doen tegen de eigenaar van het guesthouse kreeg ik mijn kamer omdat we eerlijke mensen zijn.

Nadat we een restaurant hadden gevonden en wat bekenden van de boot zagen, en van onze gevangenis trip, kregen we zo'n 4 uur lang gratis Loa Loa whisky. Lang zo lekker niet als Sangsom of de Khmer whisky, het doet zijn ding wel.

Meneer de dronken Laotiaan( even gegoogled) vond dat ik op een bekend persoon leek. Na de standaard Elvis en kennelijk John travolta opmerkingen bleek dat ze dat niet waren. Voor de voetbal fans, ik lijk op poep, of kaka, volgens Cor is dat geen compliment, maar alles voor gratis alcohol. Hij wou mijn handtekening dus ik schreef letterlijk Poep met een mooie cirkel op zijn arm.

Waar mensen al niet blij van worden.

De volgende dag was er een lange dag op de boot, ik gok zo'n 10 uur, en we hadden lunch meegekregen van ons hostel. Om de een of andere vage reden had ik ipv een stokbrood salade gezegd..... .... ja.. en dat ging lekker in mijn tas, dus heb ik die ergens onder mijn stoel in de boot gedumpt.

Ik had nu een zit plek, net als de andere mensen van mijn kleine groepje, en besloot om 10 uur door te brengen met muziek luisteren, en lachen om mensen die zich ergerden aan huilende baby's. Sadisme werkt goed.

Aangekomen in Luang Prabang vertikten we het om 2,5 te betalen voor de taxi, dus gingen we liften, en betaalden we 1,25. Als is het maar om moeilijk te doen( niet eens mijn idee, eerlijk waar)

Ik volgde de anderen naar een guesthouse waar nog net 1 plek over was, op een matras op de grond.

Om Luang Prabang samen te vatten, ik heb die mensen na 2 dagen gedumpt want ik vond ze maar gewoon heel vervelend, en kennelijk vonden ze het geen ramp. Meest spannende wat ik heb gedaan is naar de top van een hoge waterval klimmen, bowlen, rijst met veel pepers eten en vele drankspellen met leukere mensen.

Ook kwam ik een amerikaan tegen die met zijn ogen dicht gesprekken ging voeren. Waarschijnlijk heeft hij een Hybride en wil hij graag in San Francisco wonen. Ook maakte ik vrienden met een normale amerikaan met wie ik informatie uitwissel omdat we tegelijk in Laos aan het touren waren en nu in Vietnam.

De volgende dag had ik de mini bus naar Vang Vieng, 6 uur door de bergen naar het zuiden, dus net wat warmer, en kleiner. Hier ontmoete ik een Nederlands meisje, danielle ( denk ik want mevrouw is me vergeten op feestboek dus dan maak je het wel lastig) met wie ik de komende 2 dagen doorbracht met voornamelijk alcohol en gratis alcohol, en goed eten.
Ons hostel was 3 euro per nacht, en gelukkig beter dan de prijs. Er werd ons iets verteld over gratis alcohol, waar we duidelijk van gingen profiteren. Ook waren er gratis t shirts wat het verhaal beter maakte.
Ineens was ik in gesprek met een Brit die nogal wat muzikale kennis had, en mij vertelde dat hij nogal veel deed met het organiseren van evenementen in Engeland, en muzikanten zoals Brian may en Robert Plant had ontmoet, en de assistent was de tour manager van de tour die queen deed met die kerel van american idol.. of wat er van queen over is...

De volgende dag deden we het klassieke, Tubing.
In een grote binnenband van de rivier af, bij 4 bars stoppen onderweg en veel drinken. Tussendoor werden er activiteiten zoals Volleybal en binnenband dansen beoefend, ( stoelendans zonder stoelen) en bij bar 3 was het bucket tijd. Rond bar 4 werd er pool gespeeld met ballen die niet helemaal logisch waren. Tijd om terug naar de stad te gaan.
Gevolgd door uit eten te gaan met een stel Oostenrijkers en Denen, en half te slapen wachtend op ons eten. Het goede idee was om in de avond weer van de gratis alcohol te profiteren, maar op bed gaan leek me ook een goed idee, wat volgde is dat ik wakker werd rond 11 uur. Geen gratis alcohol meer dus dan maar thuis blijven. Dit in het gezelschap van een Brit die sinds 2 dagen alcohol en drugs vrij besloot te leven, nog een Brit en een Duitser. En danielle, die was er ook nog.

De volgende dag vond ik het tijd om toch maar wat van de natuur te zien, dus huurde ik een fiets en ben ik meerdere grotten, bergen en waterachtige rivieren gaan bekijken.
De volgende dag bracht ik door in 1 van 3 restaurants die non stop friends, southpark en family guy afleveringen afspeelden, om de dag maar door te komen.

De volgende dag besloot ik naar een andere grot en een berg te gaan, wat de moeite wel waard was. Terug bij mijn hostel had ik een nieuwe kamergenoot, een Brit met Aziatische afkomst, bij wie gratis alcohol goed klonk.
Die avond maakten we vrienden door een stel Japanner te helpen met beerpong, ongeveer elke foto die ze maakten verpesten omdat ik met stoelen liep rond te zwaaien( dit mocht ook gewoon) en werd ik wakker met een rare naam in mijn telefoon.

Ook moest ik 9 uur klaar staan voor mijn mini bus naar Vientiane( de hoofdstad en ook heel saai) Dit lukte net niet en toen ik wakker werd vertelde de eigenares dat ze mijn bus had verzet naar die van half 2. Heel aardig.

Vientiane was ontzettend saai maar ik moest hier naar toe voor mijn Vietnam visa.. Eigenlijk helemaal niet, ik had hem best kunnen afgeven in Vang Vieng en 20 dollar meer betalen want dat was veel goedkoper geweest dan de hele reis naar Vientiane en daar 3 dagen doelloos rondhangen enzo..

ja.. dus.. dat..

3 dagen later stapte ik in de nachtbus naar Phonsavan omdat ik de plain of jars wel wou bekijken. In de bus ontmoete ik een aardige Thaise vrouw, die ook de Laotiaanse taal sprak, wat handig is met korting e.d. en 1 uur na aankomst kon ik ook mee springen op een dag tour die zo'n beetje langs alles ging wat interessant was om te zien daar. Ook kreeg ik 10 euro korting omdat.... geen idee. Die avond ging ik uit eten met een Duitser en de Thaise vrouw en besloot om de volgende dag mijn ticket naar Hanoi te boeken die 1 uur in de nacht zou vertrekken...

En daar begon het feest. Ik moest eerst wachten tot de eigenaar terug kwam van de tour voordat hij kon bellen, ook al kon hij best even bellen vanaf daar om te kijken of er plek was.. Dus bij terug komst was de bus vol en kon hij een ticket boeken naar een andere plaats in Vietnam, om vanaf daar de bus naar Hanoi te nemen. Deze bus zou 6 uur in de ochtend vertrekken.

Dus ik bracht mijn dag door met films kijken en in de avond langs een bar van bamboe beheerd door een schot.
Wekker rond 5:40 en samen met iemand van het hostel wachten.
6 uur. half 7 . 7 uur. Ik kreeg te horen dat de bus niet ging want er waren niet genoeg mensen om de bus vol te krijgen. Of ik nog een nacht wou blijven.. nee. boek maar een bus terug naar het Westen, want ik was in het Oosten op zo'n 60 km van de Vietnamese grens.
Hoewel ik ze nog best aardig vond kwam ik op het bus station achter dat meneer mijn ticket voor 4 euro duurder had verkocht.. het gaat om het principe..

6 uur later was ik weer in Luang Prabang en had ik een pin automaat nodig want ik had meer geld nodig voor mijn busticket. Natuurlijk waren beide atm's buiten werking bij het bus station dus ik moest naar een atm richting de stad lopen.

een half uur later kon ik mijn ticket kopen en werden we de bus ingedingest rond 6 uur. 25 uur later, of in mijn geval 37, kwamen we aan in Hanoi. Maar dat.. is weer de volgende blog, die wel wat boeiender is.

Ook heb ik lopen afdingen voor een fles wijn, afdingen voor alcohol, daar doe je het voor. Deze fles heb ik nog steeds want ik ben niet van plan deze alleen op te drinken.. voor 3 euro.

De volgende blog schrijf ik misschien vanuit Maleisie, of Vietnam, of Neder... nee dat niet..

Het regent hier en het is koud. Warme regen is vaak wel beter, zure regen niet, dat is zuur.

Daag.