Friend, Bro, Brother, Boss, Sir, Yes, Good stuff
Door: Sietze B
Blijf op de hoogte en volg Sietze
30 Mei 2015 | Maleisië, Kuala Lumpur
Iemand vroeg me net iets in het chinees. Maar hij lachte wel dus ik ben blij. Denk ik.
Ik had meerdere titels voor de titel van deze blog. Iets in de vorm van:
Doodsbedreigingen en busritten
Safari tochten werken niet altijd goed( Had Hille leuk gevonden)
Paddo's, cocaciene en meer sjitzooi en vast wel meer.
Maar de meerdere manieren van aanspreken zijn toch wel een kenmerkend iets in de cultuur van zowel Sri Lanka als Bali Indonesie. Voor wie weer wilde avonturen met alcohol verwacht... niet echt. Wilde avonturen waar raar genoeg alles goed is gekomen met byzondere busritten, oplichters, de Bali gang en heldere wateren is meer het Thema hier. Oh en het feit dat ik naast de nood uitgang in het vliegtuig zat en dus verantwoordelijk was voor de uitgang mochten we een nood landing maken. Want ik red jullie dan...
Mijn vlucht van Kuala Lumpur naar Colombo Sri Lanka was vreselijk, 2 uur lang turbulentie, Air Asia, waar je geen gratis water en koekjes krijgt en ook geen gratis films kan kijken, hoewel ik wel gewend raak aan vliegen, het meisje dat naast me zat straalde doodsangst uit, mochten we neerstorten wou ik het graag overleven en een eiland voor mezelf hebben. Lange zin.
Natuurlijk kan ik hier niks over vertellen dus dan doen we het echte verhaal maar. 3 uur later in Colombo aangekomen, op zoek naar de bus naar het centrum. Na dat ik 5 taxi chauffeurs heb genegeerd en vervelend heb gedaan tegen 3, ( wel zo eerlijk) tikte iemand me op de schouder of hij een taxi wou delen met mij. Ik zei dat de bus daar is en dat waarschijnlijk 2 euro is.
2,50. Ik zat in de buurt. Matthias was zijn naam, een Duitser met een grote liefde voor bier, zonder flauw te zijn, meneer had het vaak over bier. We hadden toevallig hetzelfde hostel geboekt, want dat was de goedkoopste online, en na het delen van een Tuc tuc en het verkeer van Colombo te hebben gezien, gingen we op zoek naar bier... en goedkoop eten. Raar genoeg werd er ook sterk bier gekocht wat een slecht idee was, ik heb kennelijk nog gitaar gespeeld en gezongen en dat vonden mensen leuk, maar ik kan het me niet meer herinneren.
De persoon van wie de gitaar was deed een perfecte passenger impressie, en ik vind singer songwriter al schijtmuziek, maar hij deed zijn best. Gevoelige mensen houden niet van rock n roll gok ik. Of wel.
De volgende dag ging ik met Matthias wat doelloos door Colombo lopen, vonden we een bakker waar we wat goedkoop voedsel vonden, en omdat het eten in de winkel goedkoop was, kookten we die avond Sri lankaanse kip curry. Nog nooit gemaakt maar sinds Sri lankaans eten pittiger is dan wat er in Zuid oost Azie rond zweeft, was het wat pittigheid betreft wel in orde. Orde. Mooie woorden.
Matthias ging de volgende dag naar het noorden op zoek naar zijn surf plek en ik ging naar Galle in het zuiden.
Ik had eerlijk gezegd totaal geen plan voor Sri Lanka en was van plan om te zien wat er zou gebeuren. In 2 weken tijd wou ik ook niet alles te snel doen dus de zuidwest kust paste wel in de planning.
Ergens ging er ook iets mis met mijn afspraak met mijzelf dat ik ten eerste niks aanneem als iemand me een tour aanbied of me dingen vooruit laat plannen, omdat je nooit weet wie je tegenkomt en wie weet wil je met die mensen wel verder reizen.
Op het trein station werd ik aangesproken door iemand die me een complete tour wou aansmeren. Ik was alleen op het station om van te voren een ticket te halen, ook al maakte dat niet veel uit want ik heb 3 uur gestaan, of half naast de deur bij het spoor gezeten.
Hij vroeg zich al af waar mijn backpack was. Nadat ik die later op had gehaald kreeg hij het voor elkaar me weer terug te vinden.
Nadat hij me meerder recensies, geschreven door anderen, in het Nederlands en Duits liet lezen, ik kan ook Engels lezen... had ik zoiets van.. t zal wel. Nadat ik een paar keer om te prijs vroeg reageerde hij wat vaag. Waarom ben ik alsnog met hem meegegaan om een mogelijke tour te plannen snap ik nog niet.
Eenmaal in zijn huis, heel vaag, vertelde hij dat het 90 euro per dag was... wat...... dat is 4 dagen budget hier..
Toen maakte ik duidelijk dat hij in de trein dit wel had kunnen vertellen en niet nu. Uiteindelijk wou hij wel 2 dagen doen met vervoer en safari trip voor 150 euro. Inclusief accomodatie en eten. Sinds de entree voor het park ongeveer 70 euro was dacht ik, misschien kan hij wel veel vertellen over het land met al die recensies, die tot 1984 terug gingen...
Uiteindelijk kwam ik uit in Galle in het Nederlandse fort, waar alles duur was. Na een zoektocht naar goedkoop eten kwam ik bij terugkomst mijn kamergenoten tegen. Drank spellen, jup. 2 Canadezen en 1 Brit. Kan er meer door. Rond middernacht besloten we toen de alcohol op was om naar de rand van het fort te gaan en onweer te bekijken, want er was niet veel anders te doen.
De volgende dag had ik tijd om het hele fort rond te gaan, en wat touristisch rond te kijken. Ik schrijf ook veel woorden in het Engels, en in het Nederlands gebruik ik zo nu en dan ook Engels, maar Fries spreken wil nog wel, onnodige informatie.
In de avond had ik nieuwe kamergenoten en zijn we maar ergens gaan eten. De volgende ochtend werd ik opgehaald door mijn tour man Kamal, en hoewel ik er eigenlijk geen zin in had, en ik die 50 euro voor schot ook wel had kunnen laten gaan en gewoon de vroege bus had kunnen pakken, ging ik toch maar mee. Onderweg kwam ik Matthias tegen die de hele nacht had rondgedwaald en zich alweer verveelde en me liet weten of hij op zijn volgende bestemming wat zou vinden.
Met kamal in een veel te grote 10 persoons bus die hij had gehuurd, snap niet waarom als ik de enige ben. Eerst gingen we langs een kruiden plantage waar we na wat interessante verhalen we wat wouden verkopen voor mijn gezondheid, maar ik ben al gezond dus nee.
Daarna gingen we naar een ondergrondse tempel waar ik eindelijk een duidelijk kloppend verhaal kreeg van een Budhist. Hoe schrijf je dat? Ook werd ik klassiek gezegend door een monnik dus nu komt het goed?
Gevolgd door wat interessante verhalen over de tempel en zo gingen we verder naar de hel tempel. Hier waren waxen beelden en schilderijen van hoe budha hel er uit ziet. Ook werd er afgebeeld wat je allemaal niet mocht doen en wat er dan zou gebeuren.
Liegen mag niet, maar toch vertellen alle tuc tuc chauffeurs wel dat er vandaag geen bussen rijden terwijl die er duidelijk wel zijn... Verhaal voor later.
Toen gingen we naar wat een bekend blow hole moest zijn. Stelde niet zo veel voor, maar wel entree betalen want... geld.
Toen begon ik eindelijk na te denken nadat ik overal kleine bedragen voor entree moest betalen en het feit dat Kamal helemaal niet zo spraakzaam was zoals in de recensies stond, die wel echt waren trouwens.
Ik vroeg wat de entree voor het safari park normaal was en toen vroeg ik nog of dat bij de prijs in zat, zegt hij ineens. Nee die moet je los betalen.. En de nacht slapen en het eten ook...
Terwijl je me eerst dood leuk vertelt dat dit allemaal inclusief is. Ik was niet blij, ik was boos. Ik was wel niet aan het schreeuwen maar ik maakte hem wel duidelijk dat hij tegen me heeft staan liegen( wat nogal gevoelig ligt bij de mensen in Azie) en dat ik ontevreden was en dat hij me gewoon genaaid heeft.
Je betaalt niet 150 euro om een auto, of grote bus voor 1,5 dagen te huren en dan nog eens alles verder los moet betalen. Ik beval hem, zeg ik dat goed? om mij in Tangalle, een dorp aan de zee, af te zetten. Toen we er bijna waren probeerde hij medelij op te wekken door ineens zijn lunch aan mij te laten zien, wat belegd brood was. Normaal lijkt me, maar nee dit was omdat ik maar 150 euro betaalde.
Ik reageerde dat ik geen medelijden heb met mensen die liegen en mensen oplichten en hij me er hier wel kon uitzetten. Omdat ik toch nog een aardig persoon ben zei ik net voor het uitstappen dat hij zich niet schuldig moest voelen, ik had gewoon beter moeten doorvragen maar hij had wel even betere antwoorden kunnen geven, en een 10 persoons bus huren is ook onnodig geld weggegeven. Slecht karma voor deze man.
Hoe dan ook, ik vond ergens een kamer en kreeg een bericht van de Canadese meiden dat ze in Unawatuna( en dat is een korte naam in Sri Lanka) waren en het er wel de moeite waard was. De volgende ochtend de bus naar Unawatuna gepakt en met wat hulp van vriendelijk locals alsnog een halte te laat uitgestapt... Lopen is goed voor je.
Na een nacht in een hostel te hebben doorgebracht waar niemand was, om 2 uur nachts ineens 10 sri lankanen met 2 meiden binnenkomen en in een andere kamer hele gesprekken gingen voeren, het feit dat er niemand was overdag en in de ochtend in het hostel, was ik snel in een ander guesthouse.
Die avond kwam ik de Canadezen tegen en ook een aardig amerikaans stel die bij een duikwinkel werkten, gratis maar goed, werken. Of ik ook wou duiken, ag ja waarom niet, Dan maar geen Gili duiktocht.
De volgende ochtend melde ik me keurig op tijd en kreeg ik ontbijt van ze, gratis en gingen we duiken.
Toen kwam de lunch die er bij inbegrepen zat en gingen we weer duiken. Of een poging tot. Het water was nogal wild en de stroming sterk. Toen 2 personen de boot uit sprongen waren ze ook gelijk 50 meter afgedreven. Duik afgezegd en maar wat eerder aan het bier, en gin.
In de avond met Ian en Elisabeth, het Amerikaanse stel, uit eten geweest samen met Dilshan, de eigenaar van de duikshop, en een Russisch stel om daarna op zoek te gaan naar het grote strand feest. Want het was ook volle maan.. Er was geen feest dus het werd ergens wat drinken en richting bed. Ik bedenk me net dat dit de dag ervoor gebeurde. Deze avond gingen we naar een skybar van 1 van Dilshan zijn vrienden waar we de enigen waren, met een prachtig uitzicht en een fles Vodka
De volgende ochtend zouden we een nieuwe poging doen tot duiken, en met een sri lankaas ontbijt als basis( Roti in stukken gehakt met groentes en sambal, echte sambal) en een kalme zee, lukte deze duik wel goed.
Gevolgd door een Lunch en het feit dat Ian en Elisabeth geen duiken hadden die dag, volgde er een fles Vodka op tafel, en Gin. Het was Budha dag, weer een traditionele feest dag die ik goed plan, Het hele land vierde feest en was ook in beweging, als het verkeer nog niet ongeorganiseerd genoeg was, dan was het deze avond wel net wat erger.
Het idee was dat ze gratis eten uitdelen aan iedereen, dus we gingen opzoek naar een plek waar er geen grote rij stond. Uiteindelijk vonden we 1 en omdat wij dus wit zijn mochten we ineens voordringen, aardige mensen.
De volgende ochtend zou ik na mijn ontbijt nog even de doei zeggen en richting Mirrisa om Matthias op te zoeken en daar rond te kijken. Na een ontbijt en het feit dat ik ze net gemist heb omdat het duiken uitliep, besloot ik om maar even te wachten. Wel kreeg ik weer lunch voor mijn neus gedrukt, perfect.
Na een busrit van een uur werd ik in het hostel dat nog druk in de bouw was begroet met, are you matthias's friend? The cook?
ja. dat ben ik. En in mijn kamer was het ook gelijk, are you that cook? Verhalen enzo.
Hier heb ik niet veel meer gedaan dan wat op t strand liggen, goedkoop heerlijk eten eten bij een verstopt populair restaurant en Matthias zijn zoektocht naar goedkoop bier stimuleren, hoewel ik niet veel deed wat betreft drinken.
2 dagen later maakte ik mijn tocht naar het bekende Ella, en bij het dorp waar ik moest overstappen kreeg ik gelijk al de opmerking, de bus komt over een half uur, maar misschien ook niet. We have tuc tuc.. ja leuk... Ella is te populair dat er niet elk half uur een bus naar toe gaat.
In Sri Lanka( ja ik vertel jullie iets) zijn er bussen die ongeveer overal naar toe gaan, echt overal, zo nu en dan moet je overstappen, maar sinds de bevolking zo'n beetje de aardigste mensen zijn die je ooit zal ontmoeten( Maleisie is nog steeds beter) is verdwalen geen optie.
Nadat ik tegen meneer tuc tuc zei dat ik gewoon op de bus ging wachten al zou het 2 uur duren, werd ik na 5 minuten ineens geroepen dat de bus er was. Wonder of slechte leugens.
Ella is een klein berg dorpje met mooie uitzichten, en ik had ergens iets geboekt zonder te betalen, toen ik bij de bus halte in Ella werd aangesproken door een aardige vrouw die een goedkopere kamer had. Doen.
Sinds ik in tijdnood zat, is het meeste wat ik in Ella heb gedaan het Trein station bezoeken, voor wat omschreven word als 1 van de mooiste treinreizen die je kan maken.
Treinen rijden hier op tijd, Zo lastig het niet. Het spoor gaat lang natuur, bergen, Thee plantages, kleine en grote dorpen, dammen, en ook een paar bomen en buffels.
Ik ben vergeten waar ik uit ben gestapt, maar ik was benieuwd hoeveel mensen me zouden vragen waar ik naar toe ging en of ik een tuc tuc wou en of dat er vandaag ook geen bussen zouden rijden, ongeacht de bestemming. Als je uitstapt bij dit dorp is de bestemming vaak Adam's Peak.
1 probeerde het, en ik reageerde met, bus station, nadat hij zei dat er geen bussen waren reageerde ik, dat is leuk maar vertel maar gewoon waar het is dan stop ik met vervelend doen.
2 Russen zagen mij weglopen en ik vertelde ze nog dat de tuc tuc meneren aan het liegen waren er elk half uur een bus gaat. Ik maakte geen vrienden, wel met de Russen.
10 minuten later en 2 aardige mensen die ons in de bus kregen, zaten we in een overvolle bus, maar we hadden zitplek. Toen moesten we uitstappen om in een andere bus te stappen. Een heel gedoe met backpack en al maar altijd grappig.
een half uur later kwamen we bij mijn hostel die een vage aanbieding had waar je goedkoop eten kon krijgen. Ik kreeg voor 2 euro chicken curry. Kip curry, dat. Ik verwachte dus rijst en een schaal met kip curry. dat en nog 5 schalen met groentes, aardappels en meer.
Toen ik later in de avond mijn saaie avond wat doorbracht met interessante youtube filmpjes( geen sarcasme) viel het me op dat er een groep van 10 mensen een complete uitleg kreeg over hoe je Adam's peak moest beklimmen, of meer belopen. Hier zaten ook 3 mensen met het haar in een onnodig staart bij die super spiritueel waren en veel beter leefden dan jij,en jij, en ik.
Ze moesten laten zien wat ze gingen meenemen op de reis, en hoeveel water. Ze hadden tassen vol, en 1 kreeg een uitbrander want hij had te veel water mee. Te veel.. 1,5 liter is niet teveel...
Ik kan wel een grap maken over geld weggooien maar ja..
Om de zons opkomst te zien moet je rond 2 uur van bed om de tocht te maken... Ja, na de zonsopkomst in Borneo op Mnt. Kinabalu, wist ik zeker dat dit niet te moeite waard was en ik zou kijken hoe laat ik wakker zou worden. Eerst rond 2, toen 3, toen 4, en rond half 5 stond ik buiten en maakte ik de tocht.
Bij de ingang werd om een donatie gevraagd en sinds ik niet meer dan 100 Rupia( ongeveer 7 euro, je zegt soms Rupees maar ik niet) bij me had, gaf ik dat maar, werd ik gezegend en kon ik lopen. Ik heb geen idee hoe hoog het was maar ik gok dat ik van 1000 meter naar 2500 ben geklommen zoals men dat zegt.
Het was al snel te warm dus na 5 minuten ging de lange broek en trui uit, en liep ik in korte broek en t shirt, en later met poncho want er was regen, wat zorgde voor verkoeling. Na 10 minuten zag ik iets voor me lopen en ik dacht dat het een hond was, honden lopen elke dag de berg op en neer, vrije tijd gok ik. Dit was een klein hert, dat is een goed teken, maar herten vlees is ook lekker, en dat is ook een goed teken. Goede tekens op deze ochtend.
rond half 6 begon de zon achter me rustig op te komen, zoiets, en toen ik nog een uur te gaan had hoorde ik iemand Brian roep van af te treden voor me.. Wie kent mij nou op deze berg. De Canadezen, altijd leuk. Ik had zonsopgang gemist, dat was mijn planning ook niet.
Een uur later kwam ik boven en moest ik mijn schoenen aan doen. Op de top is namelijk een tempel, en hoewel het buiten was, moet je er dus op blote voeten rond lopen.
Met een grote creatieve fantasie kun je door een veel te kleine kier kennelijk een afdruk van Adam zien, maar ik zag niks, en mijn fantasie is groot en creatief. Daarna heb ik 3 bellen geluid omdat ik me nuttig wou voelen en liep ik weer naar beneden.
En daar zag ik ze, de groep die goed voorbereid met 2 gidsen de tocht heeft gemaakt.. Jullie waren langzaam...
Wat ik mee had, een tas met een poncho en mijn trui en trainingsbroek, en een fles water en een camera. Meer heb je niet nodig, want het duurt 3 uur om boven te komen. De tocht naar beneden duurde ongeveer 2uur en ontbijt stond voor me klaar. Daarna kon ik nog net de bus halen, hoewel 1 een half uur later ook wel goed was want ik heb anderhalf uur gewacht op het trein station.
Hier voerde ik een gesprek met een lief oud vrouwtje die op reizigers wachtte en mij een visite kaartje gaf, die ik later weer aan iemand anders heb gegeven.
Toen volgde een langere trein reis terug naar Colombo, gevolgd door 2 uur wachten op mijn trein naar Negombo, waar ik nog een half uur heb gelopen naar mijn hostel, waar de aardige vrouw een half uur deed over mij inchecken. Schiet op ik heb honger of wil in elk geval slapen.
De volgende ochtend kreeg ik zelfs nog gratis ontbijt en nadat ik heb gewacht op een bus die niet kwam, ben ik een stuk gaan lopen en maakte ik een deal met een tuc tuc chauffeur naar het vliegveld. Aardige man ook, dat ook.
Sri lanka heeft ook strenge regels wat betreft drugs enzo, dus ik verwachtte een strenge controle. Bij binnenkomst werd ik gefouilleerd, door iemand die zichzelf in slaap gaapte, meest belachelijke beveiliging ooit, maar grappig.
Toen ik mijn ticket ophaalde kreeg ik de vraag hoelang ik in Kuala Lumpur zou blijven, waarop ik zei 1 dag want ik vlieg de volgende dag naar Bali Indo. Of ik dat kon bewijzen.. Nee maar in Maleisie doen ze niet moeilijk mevrouw de Sri Lankaan die lastig doet..
De vlucht terug was een stuk beter, en een avondje Kuala lumpur en de wekker rond 6 uur, was ik voor de zoveelste keer weer op het vliegveld.
Gelukkig kon ik nu weer met Malindo, of Lion air, vliegen, dus gratis water en koekjes en films. Die ik al had gezien maar entertainment is goed.
Nu zijn we in Indonesie, of Bali beter gezegd, dus let even op.
Nadat ik 35 dollar, want iedereen heeft dollars want dat is heel normaal, soms is de naieviteit , als dat een woord is, want de overheden hier wat kortzichtig, heb betaald voor mijn visa in Maleisisch geld, door de duane was en je langs de duty free zooi loopt, werd ik begroet door een ontelbaar aantal taxi chauffeurs. De ene met een hogere prijs dan de andere. Uiteindelijk iemand voor een redelijk normale prijs kunnen vinden die toen ik bij mijn hostel was ging zeuren om 1 euro meer. Ja ik ben er klaar mee, hier en ga weg, ik hoop dat je trots bent.
Ok ik ben in Bali... En nu. Ik maakte al snel vrienden met Giani, een Belg met een Italiaanse naam omdat zulke dingen gebeuren, en na een zoektocht naar goedkoop eten, en verdwaald te raken, volgden er wat drankjes enzo. De volgende dag huurden we scooters en tourden we wat rond, werden we aangehouden door een corruptie politie agent, die waarschijnlijk geen agent was, en ons rijbewijs wou zien. Rijbewijs, in Azie? wat...
Vergeten mee te nemen en ineens wou meneer 500.000 Rupia hebben, 33 euro.. ja daag.. meneer ging dreigen maar hij kreeg geen 500.000. Ik gaf hem maar 100.000 wat Giani niet zag en toen ik weg reed riep ik nog dat hij trots moest zijn. Na wat boze mensen te hebben genegeerd en gezeur dat we moesten betalen om onze scooter te parkeren, gingen we opzoek naar wat een goed hostel moest zijn in Kuta.. Kuta, een helle gat vol dronken australiers, en ander volk dat stijf van de drugs staat en veel te veel taxi en scooter taxi mensen die je overal naar toe willen brengen, en corrupte agenten die je drugs aanbieden, en je dan arresteren en je ze moet omkopen. Een feestelijke plaats, en waarom het zo populair is?
Omdat Australier ergens dronken moeten worden.
We konden het hotel niet vinden maar kwamen toevallig bij een eet tent uit, of eerder een verse smootie tent met een hele aardige( en ook mooie) eigenares, die voor nog geen 70 cent verse fruit smooties verkocht, en voor datzelfde bedrag ook eten.
Er werden veel bezoekjes gemaakt naar deze mensen. Ook was er een Australier, Andy, die er graag hielp waar je grappige gesprekken mee kon voeren over.. ik denk grappige dingen..
Oh ja, Alie, iemand die ik ken, Studeert in Azie en was op dat moment al een tijdje in Bali, Alie is een Meisje, of vrouw, wat maar werkt, en we zouden samen met nog een vriendin van haar naar de Gili eilanden. Dit ging niet door ivm geld gebrek, en nu verwacht ze dat ik een flauwe opmerking ga maken, maar omdat ik hetzelfde meemaakt, heb ik hier compleet begrip voor.
Wel stuurde ik de eerste 5 dagen elke dag een foto van Gili Air, waar ik dan was, naar haar toe. Zo is er op afstand mee te genieten.
Na een byzonder vreemde avond uit in Kuta met Giani, besloten we om maar terug naar ons hostel verderop terug te gaan. We wouden een taxi regelen maar een scooter jongen, jongetje eingelijk, wou ons voor 50.000 weg brengen.
Deal. Onderweg maakten we maar veel foto's en de jongen had ook dikke lol. Toen we er bijna waren ging hij klagen dat het ver weg was. We hebben hem verteld welke straat en hoe de plaats heet. Toen we er waren wou hij ineens meer geld. We zeiden nee, want we hadden een afspraak. Na lang gezeur besloten we om hem maar 70.000 te geven, wat ongeveer 5 euro is. Nee dat wou hij ook niet en gooide het geld op de vloer en probeerde intimiderend te doen. Je bent 15 jaar.. zoek het maar uit zei ik. Dus Giani raapt het geld op en drukt het in zijn hand en zegt, we kunnen ook niks betalen.
Toen kwam de hilarische uitspraak: The Bali Gang is gonna get you.
Ik reageerde met een lach en zei, fuck off i'm going to sleep, don't forget your knife. We leven nog trouwens.
Een dag later gingen we naar het hotel in Kuta voor 1 nacht, en met wat slaap gebrek werd het een lege langzame dag. In de avond gingen we naar de zelfde bar waar we de dag ervoor ook waren geweest, en de barman herkende me want ik had iets in het Bahasa( dat is de taal) tegen hem gezegd en dat vond hij grappig. Dus nu was ik Mister Cuci Mata. Wat een vriendelijk manier is voor rot op en laat me met rust. Het betekent Ik was mijn ogen, handig voor wanneer je 1000 keer op een dag word gevraagd waar je naartoe gaat.
Nadat we bij een hamburger tent vrienden maakten met een dronken Brit, of Amerikaan, zoiets, wou ik naar de jamsessie bar want ik wou met de band meespelen. Toen we daar waren was Giani weg maar mijn nieuwe dronken vriend gaf me bier en ik hielp een Chinees met een Blink 182 nummer zingen. Daarna speelde ik zelf een nummer op gitaar. Toen ik nog 1 wilde spelen was er iets met de tijd en kreeg ik de reactie dat ik dan moest betalen, misschien hoorde ik het verkeerd maar ik reageerde lachend met: ik krijg normaal betaald om te spelen. Dit vonden we grappig, ik ging op zoek naar de dronken persoon, die ineens weg was.
Giani maar opzoeken en nadat ik een verkeerde steeg was ingelopen kwam ik hem tegen.
De volgende dag ging ik terug naar mijn vorige hostel en sprak ik met Alie en haar posse af op het strand. Club. zoiets. Kennelijk is het strand best slecht maar zaten ze altijd bij een resort waar je gewoon een drankje moest bestellen en dan was het prima. Ik bestelde gewoon niks want dat is mijn ding. Niks bestellen wanneer het word gewaardeerd. Is dit hetzelfde als zelf eten meenemen naar een restaurant, hmm. nee, Hoewel alie wel koekjes mee had enzo en daar later commentaar op kreeg.
Alie haar Posse bestond uit voornamelijk nederlanders( ik had Duitsers verwacht) en 1 Russische dame. Hup Rusland,( geen sarcasme) en na de tijd ging ik met Alie en een vriendin van haar die het kennelijk nogal byzonder vind dat ik slipperloos ben, naar het smootie en eettentje, natuurlijk zat Giani daar ook. We zijn voorspelbaar. De volgende dag deed ik een poging tot naar een water tempel te gaan, maar toen ze om entree vroegen plus de scooter, keerde ik om en genoot maar van het landschap.
Volgens mij was dit een dag later trouwens.. ag niemand weet wat er echt allemaal gebeurt hier. In de avond werd ik uitgenodigd om met Alie en posse te eten, vereerd, dus dat gebeurde.
De volgende ochtend had ik een boot naar Lombok, maar ik veranderde mijn plan en besloot naar Gili air te gaan. In de bus maakte ik vrienden met een Maleisisch meisje en nu heb ik super internationale instagram volgers. Super enzo.
Na 2 dagen in een vage kamer te hebben geslapen ging ik opzoek naar een normaal hostel, met gratis ontbijt. Mijn plan, wakker worden, ontbijt, strand liggen, film kijken, eten, meer films kijken en slapen.
Dit heb ik zo'n 11 dagen gedaan, tussendoor vrienden gemaakt en heel soms wat gedronken en goedkoop gegeten.
Ik was van plan om nog 4 dagen langer te blijven maar ik ging me vervelen en vond dat ik wel weer wat kon doen. Terug naar Bali om terug naar Kuala Lumpur te gaan. Daar ben ik nu dus.
Ik was van plan om Sumatra te bezoeken maar de tickets vielen wat duurder uit, en als we kijken naar het nuttige dat ik in indonesie heb gedaan, buiten dat Gili Air een heel mooi eiland is, had ik beter gewoon naar Sumatra kunnen gaan, maar sinds over dingen nadenken niet erg helpt, was het alsnog wel leuk.
Volgende keer. Sinds indonesie zo;n 14000 eilanden heeft( als ik dat goed heb) heb je wel een langere periode nodig om iets te zien.
Maandag ben ik ook 6 maand aan het reizen, jeeeej.
Boss says doei,
Ik had meerdere titels voor de titel van deze blog. Iets in de vorm van:
Doodsbedreigingen en busritten
Safari tochten werken niet altijd goed( Had Hille leuk gevonden)
Paddo's, cocaciene en meer sjitzooi en vast wel meer.
Maar de meerdere manieren van aanspreken zijn toch wel een kenmerkend iets in de cultuur van zowel Sri Lanka als Bali Indonesie. Voor wie weer wilde avonturen met alcohol verwacht... niet echt. Wilde avonturen waar raar genoeg alles goed is gekomen met byzondere busritten, oplichters, de Bali gang en heldere wateren is meer het Thema hier. Oh en het feit dat ik naast de nood uitgang in het vliegtuig zat en dus verantwoordelijk was voor de uitgang mochten we een nood landing maken. Want ik red jullie dan...
Mijn vlucht van Kuala Lumpur naar Colombo Sri Lanka was vreselijk, 2 uur lang turbulentie, Air Asia, waar je geen gratis water en koekjes krijgt en ook geen gratis films kan kijken, hoewel ik wel gewend raak aan vliegen, het meisje dat naast me zat straalde doodsangst uit, mochten we neerstorten wou ik het graag overleven en een eiland voor mezelf hebben. Lange zin.
Natuurlijk kan ik hier niks over vertellen dus dan doen we het echte verhaal maar. 3 uur later in Colombo aangekomen, op zoek naar de bus naar het centrum. Na dat ik 5 taxi chauffeurs heb genegeerd en vervelend heb gedaan tegen 3, ( wel zo eerlijk) tikte iemand me op de schouder of hij een taxi wou delen met mij. Ik zei dat de bus daar is en dat waarschijnlijk 2 euro is.
2,50. Ik zat in de buurt. Matthias was zijn naam, een Duitser met een grote liefde voor bier, zonder flauw te zijn, meneer had het vaak over bier. We hadden toevallig hetzelfde hostel geboekt, want dat was de goedkoopste online, en na het delen van een Tuc tuc en het verkeer van Colombo te hebben gezien, gingen we op zoek naar bier... en goedkoop eten. Raar genoeg werd er ook sterk bier gekocht wat een slecht idee was, ik heb kennelijk nog gitaar gespeeld en gezongen en dat vonden mensen leuk, maar ik kan het me niet meer herinneren.
De persoon van wie de gitaar was deed een perfecte passenger impressie, en ik vind singer songwriter al schijtmuziek, maar hij deed zijn best. Gevoelige mensen houden niet van rock n roll gok ik. Of wel.
De volgende dag ging ik met Matthias wat doelloos door Colombo lopen, vonden we een bakker waar we wat goedkoop voedsel vonden, en omdat het eten in de winkel goedkoop was, kookten we die avond Sri lankaanse kip curry. Nog nooit gemaakt maar sinds Sri lankaans eten pittiger is dan wat er in Zuid oost Azie rond zweeft, was het wat pittigheid betreft wel in orde. Orde. Mooie woorden.
Matthias ging de volgende dag naar het noorden op zoek naar zijn surf plek en ik ging naar Galle in het zuiden.
Ik had eerlijk gezegd totaal geen plan voor Sri Lanka en was van plan om te zien wat er zou gebeuren. In 2 weken tijd wou ik ook niet alles te snel doen dus de zuidwest kust paste wel in de planning.
Ergens ging er ook iets mis met mijn afspraak met mijzelf dat ik ten eerste niks aanneem als iemand me een tour aanbied of me dingen vooruit laat plannen, omdat je nooit weet wie je tegenkomt en wie weet wil je met die mensen wel verder reizen.
Op het trein station werd ik aangesproken door iemand die me een complete tour wou aansmeren. Ik was alleen op het station om van te voren een ticket te halen, ook al maakte dat niet veel uit want ik heb 3 uur gestaan, of half naast de deur bij het spoor gezeten.
Hij vroeg zich al af waar mijn backpack was. Nadat ik die later op had gehaald kreeg hij het voor elkaar me weer terug te vinden.
Nadat hij me meerder recensies, geschreven door anderen, in het Nederlands en Duits liet lezen, ik kan ook Engels lezen... had ik zoiets van.. t zal wel. Nadat ik een paar keer om te prijs vroeg reageerde hij wat vaag. Waarom ben ik alsnog met hem meegegaan om een mogelijke tour te plannen snap ik nog niet.
Eenmaal in zijn huis, heel vaag, vertelde hij dat het 90 euro per dag was... wat...... dat is 4 dagen budget hier..
Toen maakte ik duidelijk dat hij in de trein dit wel had kunnen vertellen en niet nu. Uiteindelijk wou hij wel 2 dagen doen met vervoer en safari trip voor 150 euro. Inclusief accomodatie en eten. Sinds de entree voor het park ongeveer 70 euro was dacht ik, misschien kan hij wel veel vertellen over het land met al die recensies, die tot 1984 terug gingen...
Uiteindelijk kwam ik uit in Galle in het Nederlandse fort, waar alles duur was. Na een zoektocht naar goedkoop eten kwam ik bij terugkomst mijn kamergenoten tegen. Drank spellen, jup. 2 Canadezen en 1 Brit. Kan er meer door. Rond middernacht besloten we toen de alcohol op was om naar de rand van het fort te gaan en onweer te bekijken, want er was niet veel anders te doen.
De volgende dag had ik tijd om het hele fort rond te gaan, en wat touristisch rond te kijken. Ik schrijf ook veel woorden in het Engels, en in het Nederlands gebruik ik zo nu en dan ook Engels, maar Fries spreken wil nog wel, onnodige informatie.
In de avond had ik nieuwe kamergenoten en zijn we maar ergens gaan eten. De volgende ochtend werd ik opgehaald door mijn tour man Kamal, en hoewel ik er eigenlijk geen zin in had, en ik die 50 euro voor schot ook wel had kunnen laten gaan en gewoon de vroege bus had kunnen pakken, ging ik toch maar mee. Onderweg kwam ik Matthias tegen die de hele nacht had rondgedwaald en zich alweer verveelde en me liet weten of hij op zijn volgende bestemming wat zou vinden.
Met kamal in een veel te grote 10 persoons bus die hij had gehuurd, snap niet waarom als ik de enige ben. Eerst gingen we langs een kruiden plantage waar we na wat interessante verhalen we wat wouden verkopen voor mijn gezondheid, maar ik ben al gezond dus nee.
Daarna gingen we naar een ondergrondse tempel waar ik eindelijk een duidelijk kloppend verhaal kreeg van een Budhist. Hoe schrijf je dat? Ook werd ik klassiek gezegend door een monnik dus nu komt het goed?
Gevolgd door wat interessante verhalen over de tempel en zo gingen we verder naar de hel tempel. Hier waren waxen beelden en schilderijen van hoe budha hel er uit ziet. Ook werd er afgebeeld wat je allemaal niet mocht doen en wat er dan zou gebeuren.
Liegen mag niet, maar toch vertellen alle tuc tuc chauffeurs wel dat er vandaag geen bussen rijden terwijl die er duidelijk wel zijn... Verhaal voor later.
Toen gingen we naar wat een bekend blow hole moest zijn. Stelde niet zo veel voor, maar wel entree betalen want... geld.
Toen begon ik eindelijk na te denken nadat ik overal kleine bedragen voor entree moest betalen en het feit dat Kamal helemaal niet zo spraakzaam was zoals in de recensies stond, die wel echt waren trouwens.
Ik vroeg wat de entree voor het safari park normaal was en toen vroeg ik nog of dat bij de prijs in zat, zegt hij ineens. Nee die moet je los betalen.. En de nacht slapen en het eten ook...
Terwijl je me eerst dood leuk vertelt dat dit allemaal inclusief is. Ik was niet blij, ik was boos. Ik was wel niet aan het schreeuwen maar ik maakte hem wel duidelijk dat hij tegen me heeft staan liegen( wat nogal gevoelig ligt bij de mensen in Azie) en dat ik ontevreden was en dat hij me gewoon genaaid heeft.
Je betaalt niet 150 euro om een auto, of grote bus voor 1,5 dagen te huren en dan nog eens alles verder los moet betalen. Ik beval hem, zeg ik dat goed? om mij in Tangalle, een dorp aan de zee, af te zetten. Toen we er bijna waren probeerde hij medelij op te wekken door ineens zijn lunch aan mij te laten zien, wat belegd brood was. Normaal lijkt me, maar nee dit was omdat ik maar 150 euro betaalde.
Ik reageerde dat ik geen medelijden heb met mensen die liegen en mensen oplichten en hij me er hier wel kon uitzetten. Omdat ik toch nog een aardig persoon ben zei ik net voor het uitstappen dat hij zich niet schuldig moest voelen, ik had gewoon beter moeten doorvragen maar hij had wel even betere antwoorden kunnen geven, en een 10 persoons bus huren is ook onnodig geld weggegeven. Slecht karma voor deze man.
Hoe dan ook, ik vond ergens een kamer en kreeg een bericht van de Canadese meiden dat ze in Unawatuna( en dat is een korte naam in Sri Lanka) waren en het er wel de moeite waard was. De volgende ochtend de bus naar Unawatuna gepakt en met wat hulp van vriendelijk locals alsnog een halte te laat uitgestapt... Lopen is goed voor je.
Na een nacht in een hostel te hebben doorgebracht waar niemand was, om 2 uur nachts ineens 10 sri lankanen met 2 meiden binnenkomen en in een andere kamer hele gesprekken gingen voeren, het feit dat er niemand was overdag en in de ochtend in het hostel, was ik snel in een ander guesthouse.
Die avond kwam ik de Canadezen tegen en ook een aardig amerikaans stel die bij een duikwinkel werkten, gratis maar goed, werken. Of ik ook wou duiken, ag ja waarom niet, Dan maar geen Gili duiktocht.
De volgende ochtend melde ik me keurig op tijd en kreeg ik ontbijt van ze, gratis en gingen we duiken.
Toen kwam de lunch die er bij inbegrepen zat en gingen we weer duiken. Of een poging tot. Het water was nogal wild en de stroming sterk. Toen 2 personen de boot uit sprongen waren ze ook gelijk 50 meter afgedreven. Duik afgezegd en maar wat eerder aan het bier, en gin.
In de avond met Ian en Elisabeth, het Amerikaanse stel, uit eten geweest samen met Dilshan, de eigenaar van de duikshop, en een Russisch stel om daarna op zoek te gaan naar het grote strand feest. Want het was ook volle maan.. Er was geen feest dus het werd ergens wat drinken en richting bed. Ik bedenk me net dat dit de dag ervoor gebeurde. Deze avond gingen we naar een skybar van 1 van Dilshan zijn vrienden waar we de enigen waren, met een prachtig uitzicht en een fles Vodka
De volgende ochtend zouden we een nieuwe poging doen tot duiken, en met een sri lankaas ontbijt als basis( Roti in stukken gehakt met groentes en sambal, echte sambal) en een kalme zee, lukte deze duik wel goed.
Gevolgd door een Lunch en het feit dat Ian en Elisabeth geen duiken hadden die dag, volgde er een fles Vodka op tafel, en Gin. Het was Budha dag, weer een traditionele feest dag die ik goed plan, Het hele land vierde feest en was ook in beweging, als het verkeer nog niet ongeorganiseerd genoeg was, dan was het deze avond wel net wat erger.
Het idee was dat ze gratis eten uitdelen aan iedereen, dus we gingen opzoek naar een plek waar er geen grote rij stond. Uiteindelijk vonden we 1 en omdat wij dus wit zijn mochten we ineens voordringen, aardige mensen.
De volgende ochtend zou ik na mijn ontbijt nog even de doei zeggen en richting Mirrisa om Matthias op te zoeken en daar rond te kijken. Na een ontbijt en het feit dat ik ze net gemist heb omdat het duiken uitliep, besloot ik om maar even te wachten. Wel kreeg ik weer lunch voor mijn neus gedrukt, perfect.
Na een busrit van een uur werd ik in het hostel dat nog druk in de bouw was begroet met, are you matthias's friend? The cook?
ja. dat ben ik. En in mijn kamer was het ook gelijk, are you that cook? Verhalen enzo.
Hier heb ik niet veel meer gedaan dan wat op t strand liggen, goedkoop heerlijk eten eten bij een verstopt populair restaurant en Matthias zijn zoektocht naar goedkoop bier stimuleren, hoewel ik niet veel deed wat betreft drinken.
2 dagen later maakte ik mijn tocht naar het bekende Ella, en bij het dorp waar ik moest overstappen kreeg ik gelijk al de opmerking, de bus komt over een half uur, maar misschien ook niet. We have tuc tuc.. ja leuk... Ella is te populair dat er niet elk half uur een bus naar toe gaat.
In Sri Lanka( ja ik vertel jullie iets) zijn er bussen die ongeveer overal naar toe gaan, echt overal, zo nu en dan moet je overstappen, maar sinds de bevolking zo'n beetje de aardigste mensen zijn die je ooit zal ontmoeten( Maleisie is nog steeds beter) is verdwalen geen optie.
Nadat ik tegen meneer tuc tuc zei dat ik gewoon op de bus ging wachten al zou het 2 uur duren, werd ik na 5 minuten ineens geroepen dat de bus er was. Wonder of slechte leugens.
Ella is een klein berg dorpje met mooie uitzichten, en ik had ergens iets geboekt zonder te betalen, toen ik bij de bus halte in Ella werd aangesproken door een aardige vrouw die een goedkopere kamer had. Doen.
Sinds ik in tijdnood zat, is het meeste wat ik in Ella heb gedaan het Trein station bezoeken, voor wat omschreven word als 1 van de mooiste treinreizen die je kan maken.
Treinen rijden hier op tijd, Zo lastig het niet. Het spoor gaat lang natuur, bergen, Thee plantages, kleine en grote dorpen, dammen, en ook een paar bomen en buffels.
Ik ben vergeten waar ik uit ben gestapt, maar ik was benieuwd hoeveel mensen me zouden vragen waar ik naar toe ging en of ik een tuc tuc wou en of dat er vandaag ook geen bussen zouden rijden, ongeacht de bestemming. Als je uitstapt bij dit dorp is de bestemming vaak Adam's Peak.
1 probeerde het, en ik reageerde met, bus station, nadat hij zei dat er geen bussen waren reageerde ik, dat is leuk maar vertel maar gewoon waar het is dan stop ik met vervelend doen.
2 Russen zagen mij weglopen en ik vertelde ze nog dat de tuc tuc meneren aan het liegen waren er elk half uur een bus gaat. Ik maakte geen vrienden, wel met de Russen.
10 minuten later en 2 aardige mensen die ons in de bus kregen, zaten we in een overvolle bus, maar we hadden zitplek. Toen moesten we uitstappen om in een andere bus te stappen. Een heel gedoe met backpack en al maar altijd grappig.
een half uur later kwamen we bij mijn hostel die een vage aanbieding had waar je goedkoop eten kon krijgen. Ik kreeg voor 2 euro chicken curry. Kip curry, dat. Ik verwachte dus rijst en een schaal met kip curry. dat en nog 5 schalen met groentes, aardappels en meer.
Toen ik later in de avond mijn saaie avond wat doorbracht met interessante youtube filmpjes( geen sarcasme) viel het me op dat er een groep van 10 mensen een complete uitleg kreeg over hoe je Adam's peak moest beklimmen, of meer belopen. Hier zaten ook 3 mensen met het haar in een onnodig staart bij die super spiritueel waren en veel beter leefden dan jij,en jij, en ik.
Ze moesten laten zien wat ze gingen meenemen op de reis, en hoeveel water. Ze hadden tassen vol, en 1 kreeg een uitbrander want hij had te veel water mee. Te veel.. 1,5 liter is niet teveel...
Ik kan wel een grap maken over geld weggooien maar ja..
Om de zons opkomst te zien moet je rond 2 uur van bed om de tocht te maken... Ja, na de zonsopkomst in Borneo op Mnt. Kinabalu, wist ik zeker dat dit niet te moeite waard was en ik zou kijken hoe laat ik wakker zou worden. Eerst rond 2, toen 3, toen 4, en rond half 5 stond ik buiten en maakte ik de tocht.
Bij de ingang werd om een donatie gevraagd en sinds ik niet meer dan 100 Rupia( ongeveer 7 euro, je zegt soms Rupees maar ik niet) bij me had, gaf ik dat maar, werd ik gezegend en kon ik lopen. Ik heb geen idee hoe hoog het was maar ik gok dat ik van 1000 meter naar 2500 ben geklommen zoals men dat zegt.
Het was al snel te warm dus na 5 minuten ging de lange broek en trui uit, en liep ik in korte broek en t shirt, en later met poncho want er was regen, wat zorgde voor verkoeling. Na 10 minuten zag ik iets voor me lopen en ik dacht dat het een hond was, honden lopen elke dag de berg op en neer, vrije tijd gok ik. Dit was een klein hert, dat is een goed teken, maar herten vlees is ook lekker, en dat is ook een goed teken. Goede tekens op deze ochtend.
rond half 6 begon de zon achter me rustig op te komen, zoiets, en toen ik nog een uur te gaan had hoorde ik iemand Brian roep van af te treden voor me.. Wie kent mij nou op deze berg. De Canadezen, altijd leuk. Ik had zonsopgang gemist, dat was mijn planning ook niet.
Een uur later kwam ik boven en moest ik mijn schoenen aan doen. Op de top is namelijk een tempel, en hoewel het buiten was, moet je er dus op blote voeten rond lopen.
Met een grote creatieve fantasie kun je door een veel te kleine kier kennelijk een afdruk van Adam zien, maar ik zag niks, en mijn fantasie is groot en creatief. Daarna heb ik 3 bellen geluid omdat ik me nuttig wou voelen en liep ik weer naar beneden.
En daar zag ik ze, de groep die goed voorbereid met 2 gidsen de tocht heeft gemaakt.. Jullie waren langzaam...
Wat ik mee had, een tas met een poncho en mijn trui en trainingsbroek, en een fles water en een camera. Meer heb je niet nodig, want het duurt 3 uur om boven te komen. De tocht naar beneden duurde ongeveer 2uur en ontbijt stond voor me klaar. Daarna kon ik nog net de bus halen, hoewel 1 een half uur later ook wel goed was want ik heb anderhalf uur gewacht op het trein station.
Hier voerde ik een gesprek met een lief oud vrouwtje die op reizigers wachtte en mij een visite kaartje gaf, die ik later weer aan iemand anders heb gegeven.
Toen volgde een langere trein reis terug naar Colombo, gevolgd door 2 uur wachten op mijn trein naar Negombo, waar ik nog een half uur heb gelopen naar mijn hostel, waar de aardige vrouw een half uur deed over mij inchecken. Schiet op ik heb honger of wil in elk geval slapen.
De volgende ochtend kreeg ik zelfs nog gratis ontbijt en nadat ik heb gewacht op een bus die niet kwam, ben ik een stuk gaan lopen en maakte ik een deal met een tuc tuc chauffeur naar het vliegveld. Aardige man ook, dat ook.
Sri lanka heeft ook strenge regels wat betreft drugs enzo, dus ik verwachtte een strenge controle. Bij binnenkomst werd ik gefouilleerd, door iemand die zichzelf in slaap gaapte, meest belachelijke beveiliging ooit, maar grappig.
Toen ik mijn ticket ophaalde kreeg ik de vraag hoelang ik in Kuala Lumpur zou blijven, waarop ik zei 1 dag want ik vlieg de volgende dag naar Bali Indo. Of ik dat kon bewijzen.. Nee maar in Maleisie doen ze niet moeilijk mevrouw de Sri Lankaan die lastig doet..
De vlucht terug was een stuk beter, en een avondje Kuala lumpur en de wekker rond 6 uur, was ik voor de zoveelste keer weer op het vliegveld.
Gelukkig kon ik nu weer met Malindo, of Lion air, vliegen, dus gratis water en koekjes en films. Die ik al had gezien maar entertainment is goed.
Nu zijn we in Indonesie, of Bali beter gezegd, dus let even op.
Nadat ik 35 dollar, want iedereen heeft dollars want dat is heel normaal, soms is de naieviteit , als dat een woord is, want de overheden hier wat kortzichtig, heb betaald voor mijn visa in Maleisisch geld, door de duane was en je langs de duty free zooi loopt, werd ik begroet door een ontelbaar aantal taxi chauffeurs. De ene met een hogere prijs dan de andere. Uiteindelijk iemand voor een redelijk normale prijs kunnen vinden die toen ik bij mijn hostel was ging zeuren om 1 euro meer. Ja ik ben er klaar mee, hier en ga weg, ik hoop dat je trots bent.
Ok ik ben in Bali... En nu. Ik maakte al snel vrienden met Giani, een Belg met een Italiaanse naam omdat zulke dingen gebeuren, en na een zoektocht naar goedkoop eten, en verdwaald te raken, volgden er wat drankjes enzo. De volgende dag huurden we scooters en tourden we wat rond, werden we aangehouden door een corruptie politie agent, die waarschijnlijk geen agent was, en ons rijbewijs wou zien. Rijbewijs, in Azie? wat...
Vergeten mee te nemen en ineens wou meneer 500.000 Rupia hebben, 33 euro.. ja daag.. meneer ging dreigen maar hij kreeg geen 500.000. Ik gaf hem maar 100.000 wat Giani niet zag en toen ik weg reed riep ik nog dat hij trots moest zijn. Na wat boze mensen te hebben genegeerd en gezeur dat we moesten betalen om onze scooter te parkeren, gingen we opzoek naar wat een goed hostel moest zijn in Kuta.. Kuta, een helle gat vol dronken australiers, en ander volk dat stijf van de drugs staat en veel te veel taxi en scooter taxi mensen die je overal naar toe willen brengen, en corrupte agenten die je drugs aanbieden, en je dan arresteren en je ze moet omkopen. Een feestelijke plaats, en waarom het zo populair is?
Omdat Australier ergens dronken moeten worden.
We konden het hotel niet vinden maar kwamen toevallig bij een eet tent uit, of eerder een verse smootie tent met een hele aardige( en ook mooie) eigenares, die voor nog geen 70 cent verse fruit smooties verkocht, en voor datzelfde bedrag ook eten.
Er werden veel bezoekjes gemaakt naar deze mensen. Ook was er een Australier, Andy, die er graag hielp waar je grappige gesprekken mee kon voeren over.. ik denk grappige dingen..
Oh ja, Alie, iemand die ik ken, Studeert in Azie en was op dat moment al een tijdje in Bali, Alie is een Meisje, of vrouw, wat maar werkt, en we zouden samen met nog een vriendin van haar naar de Gili eilanden. Dit ging niet door ivm geld gebrek, en nu verwacht ze dat ik een flauwe opmerking ga maken, maar omdat ik hetzelfde meemaakt, heb ik hier compleet begrip voor.
Wel stuurde ik de eerste 5 dagen elke dag een foto van Gili Air, waar ik dan was, naar haar toe. Zo is er op afstand mee te genieten.
Na een byzonder vreemde avond uit in Kuta met Giani, besloten we om maar terug naar ons hostel verderop terug te gaan. We wouden een taxi regelen maar een scooter jongen, jongetje eingelijk, wou ons voor 50.000 weg brengen.
Deal. Onderweg maakten we maar veel foto's en de jongen had ook dikke lol. Toen we er bijna waren ging hij klagen dat het ver weg was. We hebben hem verteld welke straat en hoe de plaats heet. Toen we er waren wou hij ineens meer geld. We zeiden nee, want we hadden een afspraak. Na lang gezeur besloten we om hem maar 70.000 te geven, wat ongeveer 5 euro is. Nee dat wou hij ook niet en gooide het geld op de vloer en probeerde intimiderend te doen. Je bent 15 jaar.. zoek het maar uit zei ik. Dus Giani raapt het geld op en drukt het in zijn hand en zegt, we kunnen ook niks betalen.
Toen kwam de hilarische uitspraak: The Bali Gang is gonna get you.
Ik reageerde met een lach en zei, fuck off i'm going to sleep, don't forget your knife. We leven nog trouwens.
Een dag later gingen we naar het hotel in Kuta voor 1 nacht, en met wat slaap gebrek werd het een lege langzame dag. In de avond gingen we naar de zelfde bar waar we de dag ervoor ook waren geweest, en de barman herkende me want ik had iets in het Bahasa( dat is de taal) tegen hem gezegd en dat vond hij grappig. Dus nu was ik Mister Cuci Mata. Wat een vriendelijk manier is voor rot op en laat me met rust. Het betekent Ik was mijn ogen, handig voor wanneer je 1000 keer op een dag word gevraagd waar je naartoe gaat.
Nadat we bij een hamburger tent vrienden maakten met een dronken Brit, of Amerikaan, zoiets, wou ik naar de jamsessie bar want ik wou met de band meespelen. Toen we daar waren was Giani weg maar mijn nieuwe dronken vriend gaf me bier en ik hielp een Chinees met een Blink 182 nummer zingen. Daarna speelde ik zelf een nummer op gitaar. Toen ik nog 1 wilde spelen was er iets met de tijd en kreeg ik de reactie dat ik dan moest betalen, misschien hoorde ik het verkeerd maar ik reageerde lachend met: ik krijg normaal betaald om te spelen. Dit vonden we grappig, ik ging op zoek naar de dronken persoon, die ineens weg was.
Giani maar opzoeken en nadat ik een verkeerde steeg was ingelopen kwam ik hem tegen.
De volgende dag ging ik terug naar mijn vorige hostel en sprak ik met Alie en haar posse af op het strand. Club. zoiets. Kennelijk is het strand best slecht maar zaten ze altijd bij een resort waar je gewoon een drankje moest bestellen en dan was het prima. Ik bestelde gewoon niks want dat is mijn ding. Niks bestellen wanneer het word gewaardeerd. Is dit hetzelfde als zelf eten meenemen naar een restaurant, hmm. nee, Hoewel alie wel koekjes mee had enzo en daar later commentaar op kreeg.
Alie haar Posse bestond uit voornamelijk nederlanders( ik had Duitsers verwacht) en 1 Russische dame. Hup Rusland,( geen sarcasme) en na de tijd ging ik met Alie en een vriendin van haar die het kennelijk nogal byzonder vind dat ik slipperloos ben, naar het smootie en eettentje, natuurlijk zat Giani daar ook. We zijn voorspelbaar. De volgende dag deed ik een poging tot naar een water tempel te gaan, maar toen ze om entree vroegen plus de scooter, keerde ik om en genoot maar van het landschap.
Volgens mij was dit een dag later trouwens.. ag niemand weet wat er echt allemaal gebeurt hier. In de avond werd ik uitgenodigd om met Alie en posse te eten, vereerd, dus dat gebeurde.
De volgende ochtend had ik een boot naar Lombok, maar ik veranderde mijn plan en besloot naar Gili air te gaan. In de bus maakte ik vrienden met een Maleisisch meisje en nu heb ik super internationale instagram volgers. Super enzo.
Na 2 dagen in een vage kamer te hebben geslapen ging ik opzoek naar een normaal hostel, met gratis ontbijt. Mijn plan, wakker worden, ontbijt, strand liggen, film kijken, eten, meer films kijken en slapen.
Dit heb ik zo'n 11 dagen gedaan, tussendoor vrienden gemaakt en heel soms wat gedronken en goedkoop gegeten.
Ik was van plan om nog 4 dagen langer te blijven maar ik ging me vervelen en vond dat ik wel weer wat kon doen. Terug naar Bali om terug naar Kuala Lumpur te gaan. Daar ben ik nu dus.
Ik was van plan om Sumatra te bezoeken maar de tickets vielen wat duurder uit, en als we kijken naar het nuttige dat ik in indonesie heb gedaan, buiten dat Gili Air een heel mooi eiland is, had ik beter gewoon naar Sumatra kunnen gaan, maar sinds over dingen nadenken niet erg helpt, was het alsnog wel leuk.
Volgende keer. Sinds indonesie zo;n 14000 eilanden heeft( als ik dat goed heb) heb je wel een langere periode nodig om iets te zien.
Maandag ben ik ook 6 maand aan het reizen, jeeeej.
Boss says doei,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
