Ik krijg de puntjes niet op de e in Maleisie...

21 dagen later en er vertrekt een vliegtuig vanuit Bangkok naar Schiphol. Ik zal niet in dit vliegtuig zitten, om het duidelijk te houden.
Hoe dan ook, terug van 2 weken Sri Lanka(volgend verhaal) heb ik een redelijk pc gevonden om op te typen. Het is een apple zooi ding en ik heb nu al ruzie met het toetsenbord. Ik weet niet hoe ik hier spellings controle opkrijg omdat apple the rechtermuisknop negeert. Goed bezig.

Binnengevlogen vanuit Vietnam, zonder puntjes deze keer, een dus duidelijk aangekomen in Maleisie. Hester was zo aardig om een kleine 2 paginas tellend iets voor me te typen met wat tips en meer. Het meer gedeelte was dat ik voorzichtig moest zijn in Borneo.
Maleisie is tot nu toe mijn favoriete land, en ik hoop duidelijk te maken waarom. Vanaf het vliegveld kon ik met een transfer bus voor 2,50 naar KL ( zo noemt iedereen Kuala Lumpur en het maakt alles makelijker) centraal en daar begon Maleisie al goed. Vanaf daar moest ik met de mono rail voor 50 cent en hier raakte ik in gesprek met een Malay( zo heten de inwoners, zolang ze niet chinees of uit India komen) die me maar al te graag wou helpen.

Ik stap uit en er is regen, veel regen, genoeg regen... Maand 4 en er is regen.. daarvoor had ik welgeteld 3 dagen regen gezien. Het hostel waar ik bleef werd me aangeraden door Kristine, die ik heb ontmoet in Koh Lanta Thailand, te veel details.

Het eten is makelijk te omschrijven als geweldig, maar ook gevarieerd en soms ook het zelfde, als je hetzelfde bestelt. 2 dagen rond te hebben gedwaalt in Kuala Lumpur besloot ik naar Melaca,of Malacka, of welke taal je maar wilt te gaan. De bus was nog geen 5 euro en best comfortabel.

Hier deelde ik de kamer met 3 nederlandse meisjes en 1 Malay uit Kuala lumpur. Oh ja, veel te veel nederlanders en Duitsers hier.. Liever Duitsers dan Nederlanders maar variatie kan geen kwaad.
Met 1 van de nederlandse en iemand uit ik gok ag doet er niet toe en de local als gids soort van gingen we de paasmarkt af en zoveel mogelijk eten proberen voor een goedkope prijs. Maleisisch eten is het beste wat ik tot nu toe heb gehad, Currys zijn currys en niet de soep currys die je in Thailand vind, Mensen uit India en Maleisie weten hoe het moet. Gok ik.

De volgende dag ging ik weer terug naar Kuala Lumpur met Isa, het nederlandse meisje, die een hostel wist wat me zeer goed beviel want ik ben hier nu al voor de 4de keer. Balkon met uitzicht over de stad, zeg ik dat goed? Te veel Engels en niet veel Nl. Ook veel Duits. Ook was er bier, thuis ontken ik dit natuurlijk.
De volgende dag zou de Local, Shaifull, ong. ons de stad wat meer laten zien, wat verhalen vertellen en goed eten zoeken. Omdat hij dit zelf ook leuk vond, mensen spreken je hier aan zonder je rotzooi te verkopen, ze zijn sociaal. Leer daarvan overige landen die me alleen maar zooi verkopen, met uitzondering van Vietnam en Thailand voor sommige delen.

We belanden bij wat ze het backpack hostel van Kuala Lumpur noemen, daarom zijn kamers ook 12 euro.. vanaf.. Ja niet echt Backpack he.. Happy hours de hele dag tot 8 uur in de avond. Maleisie is een moslim land, dus alcohol word hier niet altijd even gewaardeerd, en je betaalt er even veel voor als thuis. Geen reden om kansloos goedkoop te drinken als het duur is, laten we eerlijk zijn. Want dat is de hele reden van het backpacken, goedkoop dronken worden en de volgende dag alles vergeten maar wel 3 nieuwe vrienden op feestboek.


Ja... hoe dan ook, De Malay die niet Moslim zijn maar Christelijk en de Chinezen die lusten wel graag alcohol. Eigenlijk de meeste Malay wel maar heel openbaar is het niet..

We gaan verder.In de avond ben ik nog met Isa naar de watershow bij de Petrona torens geweest, want gratis bussen en gratis shows is waar we het voor doen, en het was ook wel mooi. Ik besloot de volgende dag naar Georgetown te gaan, Penang eiland.

Wederom een goedkope busrit waar ik het enige witte gezicht was, alleen is dat niet echt byzonder in Maleisie, wat waarschijnlijk voor vrouwen wel plezierig moet zijn. Na lang wachten op mijn bus van Penang bus station naar Georgetown kwam ik aan bij mijn hostel. Lange onnodige rit, maar de stad zag er wel leuk uit. Een poging gedaan tot het bezoeken van een vuurtoren, maar verder dan een mooie busrit kwam ik niet, maar de bus rit was mooi.

In het hostel was een Canadees die kennelijk werk zocht en dus aan het werk mocht bij Mr Jimmy. De manager met byzondere eigenschappen. Meneer de Canadees vertelde ons graag dat hij niet vies was van de hoeren, goed openings gesprek met compleet wildvreemden, ik vertel altijd over mijn angst voor als iemand een gesprek met mij begint in een lift over politiek, mooie dingen die ik niet mooi vind of andersom.

Ik houd niet van liften trouwens... Hoe dan ook, Canadees ontwijken lukte niet echt want hij kreeg er dus werk. Vrienden gemaakt met een enthausiaste Indier die in Nieuw Zeeland woont, ik bedenk het ook niet, maar het word straks nog raarder.
Deze kon alle goedkope india restauranten opzoeken. Ik weet niet of dat indiers zijn of indisch of moet ik indiaas zeggen? Jullie snappen het vast wel. Met enthausiast bedoel ik dat ik zijn hele levensverhaal te horen kreeg over een meisje en ik moest mijn mening er over geven. Niet lullig bedoeld enzo verder..

Ook was hij enthausiast tegen wildvreemden, op een moment dat het nogal eng was... Hoe dan ook. De volgende dag raakte ik in gesprek met 2 fransen en 1 meisje uit Thailand. Meneer de fransoos gaf comentaar op mijn jack daniels shirt( ja ik heb iets gekocht in KL) met de opmerking, Origineel. Goed genoeg voor mijn om met hem te praten want ik had toch niks beters te doen.

Later in de avond terug in mijn Airco dorm had ik een nieuwe kamergenoot, die begon met de zin, hoor ik daar een amerikaans accent.. Engels accepteer ik wel.

Adam, uit Australie, maar woonachtend in Nederland want daar studeert hij, sprak me na 2 zinnen in het vloeiend nederland aan. Byzonder.. Waar woont hij.. oh in Groningen zo'n 3 minuten van waar ik woonde.. Natuurlijk...

Adam kende een goede noodle shop want hij was al zo'n 4 keer eerder in Georgetown geweest, dus daar belanden we al snel. Ook probeerde hij iets voor school te doen maar ik verstoorde hem met het idee dat we ook Rum en bier konden gaan drinken.

Een dag later vertrok ik weer naar KL om de nachtbus naar de Perhentians te pakken. Dit zijn een kleine groep eilanden, waar het mooi is. In de bus maakte ik vrienden met een vrouw uit KL, die me ook naar een restaurant bracht voor een goede Curry als ontbijt. Op het eiland bracht ze me naar een Hostel waar ik de komende dagen zou blijven.

5 dagen lang heb ik hier voornamelijk op het strand gelegen, de metershoge golven be...zwemmen met andere mensen die niet bang waren om te verdrinken, deed ik een snorkel tour die 2 keer was uitgesteld... waar ik vrienden maakte met een baby haai die me 10 minuten lang volgde door aan mijn been te blijven plakke, zag ik een net wat grotere haai onder me door zwemen en werd ik bijna geplet door een collectie zwemvesten. Mochten we dat vergeten zijn, dat zijn voornamelijk Chinezen die niet kunnen zwemmen en bang zijn voor het water maar wel graag in het water zijn om te snorkelen.

Onze boot bestuurder ging schildpadden voor ons spotten, vertelde ons dat we klaar moesten zijn om zo het water in te springen zodat we de schildpadden konden zien. Na een paar mislukte pogingen lukte het hem eindelijk. Hij sprong een paar keer van de boot, met de motor nog aan, met ons nog op de boot met een gezicht van... Onze kapiteit is weg..
Schilpad gevonden, en terwijl ik net 3 seconden naar beneden aan het kijken ben en nog wat verbaast ben, word ik omsingeld door 15 zwemvesten.. Want drukken enzo helpt in het water als je schildpadden wilt zien. Snel denken kwam tot de conclusie dat ze niet onder water konden, want zwemmen kunnen ze niet.. en onder water is het nog enger.. Ik kan dit wel.. hoewel maar 15 seconden, dat is lang genoeg om naar 5 meter te duiken, en 10 seconden naast een schildpad te zwemmen die mijn grootte had, en me heel even aankeek wat ik hier deed. Hij of zij wou niet terug zwaaien.

Het moment dat ik weer naar boven moest vroeg ik me af of die zwemvesten die duidelijk naar mij aan het kijken waren, ook zouden begrijpen dat ik duidelijk snel omhoog zou komen.. Nope.. Ik had geen schade maar ik weet zeker dat mijn elleboog tegen iemand zijn hoofd niet leuk was.. De zee is groot, ga aan de kant. Lang verhaal over schildpadden.

Ergens op een avond had mijn nieuwe buurkamergenootmeisje een uitnodiging gedaan om mee te doen aan Yoga. of Joga.. Ag waarom ook niet, ik was verbaast over wat mijn lichaam kon, en ook blij dat ik sommige dingen niet kan.

Gevolgd door een eet partij met een stel oostenrijkers en duitsers, en 1 sterotype amerikaans meisje, altijd leuk. Gevolgd door Rum.

De volgende dag besloot ik wat rond te hangen bij een local die bij een strand tentje werkte, maar niet heel veel deed. En mijn aanwezigheid wel leuk vond. Meneer was een rock en metal fan dus wat normale muziek was ook wel fijn ipv als die Taylor swift zooi. Ja zo omschrijf ik muziek hier.

De volgende dag ging ik terug naar KL want ik wou nu wel naar Borneo, Sabah. Of andersom.

Weer in het zelfde hostel met een chinees meisje die dacht dat je om 1 uur nachts best even kan skypen in een dorm. Ze besloot net op tijd te stoppen voordat ik het nodig vond een kut opmerking er in te gooien. 10 uur in een bus zitten en slaapt is heilig kenelijk.

Goedkope vlucht geboekt naar Kota Kinabalu. Retour was ongeveer 55 euro. Moest ik mijn backpack hier wel laten. Dit had ik gevraagd aan het meisje bij de receptie, maar de vrouw die er de volgende dag was deed er lastig over en wou direct geld hebben.. Ja ik moest nog pinnen. Dus ik heb mijn tas gewoon in de opslag kamer gedumpt en zou 8 dagen later wel verder kijken. Ze wou dat ik hier ongeveer 6 euro voor ging dokken, maar bij terug komst was het zelfde meisje er weer en die vroeg 2,50. Mooie dingen. Daar mag je wel over beginnen in een lift als ik er ook ben.

Met een beetje turbulentie en een duane controle die niet zoveel voorstelde, maakte ik mijn weg naar het hostel.
Ik was van plan om Mount Kinabalu te beklimmen, maar moest dit nog ergens boeken. Dit kon bij mijn hostel voor een kleine 155 euro. Ag zoveel bergen zijn er ook weer niet in mijn omgeving. Wederom had ik een local in mijn kamer die een lijst met tips voor goed eten had. Dus deze gingen we ook allemaal opzoeken, en ze waren allemaal goed. Zonder twijfel. En goedkoop.

Na onnodig lang te hebben gezocht naar handschoenen in het winkelcentrum die er niet waren, stapteik in de bus naar een plaats genaamd Jungle Jack.. De chauffeur moest het wel weten werd me verteld.. Inmiddels geloof ik alles wel dus moest het wel goedkomen. Airco deed het prima in het mini busje en ik zat voorin omdat.. meer ruimte. Maar zodra we in de bergen kwamen en meneer de chauffeur duidelijk wou maken dat ze hier als idioten rijden, ging te airco uit elke keer als hij iemand wou inhalen, om de versnelling in de 2 te laten maar wel 60 te rijden.

Dit gebeurde in 1 uur tijd ongeveer elke 20 seconden. Buiten het uitzicht vond ik dit wel leuk entertainment. Rare zin, maar ik begrijp het.

Aangekomen bij Jungle Jack, of gedropt zeg maar, werd ik begroet door een Local genaamd Andrew... Ja, dat was zijn naam. Die nogal wat jaren in Nieuw zeeland had doorgebracht, die me een kleine rondleiding gaf.. Niet dat er veel was. Jungle Jack zijn accomodatie bestond uit een soort woonkamer met een keuken, gas stel met een ketel vol water voor Thee en koffie, een groot open raar waar hij al zijn etensresten in gooien zodat de dieren in de jungle dit konden eten, en hier en daar wat kamers. Uiteindelijk waren we met een groep van 8 mensen, en Jungle Jack zelf had nogal wat tijd doorgebracht in Australie want Fuck was zijn stopwoordje, en begin woord. Jack had nogal schijt aan veel regels, onder andere dat we moesten betalen voor het eten bij het kamp op de berg, dus gaf ons ons geld terug.. 10 euro ongeveer, goed voor 3 maaltijden, en vertelde ons dat we gewoon in de rij moesten staan en eten opscheppen, gratis, en niks moesten zeggen over Jack, puur om dwars te doen.

Dwars, dat kan ik. De groep die zou klimmen bestond uit een engels meisje, Jane, onthoud dat even, een switsers stel, een oostenrijks stel en een Litouws stel, 5 mensen die dus duits spreken en verstaan( spreken is bij mij halfjes maar is beter geworden in Maleisie kennelijk) .

Jack nam ons mee uit eten waar we wederom geweldig eten kregen, en vertelde ons wat verhaaltjes en ga zo maar door. Ook gaf hij in zijn huis nog een cursus meerdere soorten fruit snijden, op Jack zijn manier. De resten werden door zijn raam de jungle ingesmeten, met veel enthausiasme. Jack zorgde dat er water was voor ons om mee te nemen, en we konden overige spullen bij hem achterlaten. Want je gaat 8 km klimmen, en weer naar beneden, dan wil je niet onnodig veel spul meenemen. Het stel uit Litouwen had 2 volle tassen mee... want ze waren experts.. Dan neem je niet veel mee lijkt me. Het zwaarste in mijn tas was mijn fles water, en dat is het al 5 maand lang. Elke keer als ik mijn water op heb dan twijfel ik ook echt of ik niet iets vergeten ben in mijn tas.

Gevoel enzo. We begonnen de eerste klim rond 9 uur in de ochtend met 2 gidsen. Raar genoeg was ik voorop en iedereen volgde mij maar( Monthy Pyton grappen zijn gemaakt). 15 minuten later was het nogal warm en kon ik de helft van mijn kleding wel uit doen.

Halverwege besloot ik het maar wat rustiger aan te doen en Jane volgde dat tempo ook. Het stel uit Litouwen was enthausiast voor ons, 1 van de oostenrijkers was heel ver met de zwitsers en de andere oostenrijkse had een fascinatie voor planten en de gids vond dit zo leuk, dat ze regelmatig van het pad gingen om zeldzame planten te zoeken, en ook wilde aardbeien, welke smakelijk waren na zo'n klim.

Hoger en hoger.. Voor de duidelijkheid, we begonnen op een hoogte van ongeveer 1800 meter, het kamp was op 3200 meter, en we zouden 6 kilometer klimmen, waar we ongeveer 4 uur over deden.

Onderweg kwamen we steeds mensen tegen die vertelden dat het het waard was en hoe ver het nog was.. Heel leuk. Ongeveer nog een half uur te gaan kwam ik er achter dat ik ineens weer voorop lag, ik snap nog steeds niet hoe... Maar ik was dus ook de eerste die het kamp haalde... De enthausiastelingen ( wat een woord) waren nogal moe van het snel omhoog gaan ipv langzaam en adempauzes houden. Ik heb totaal geen verstand van bergen belopen, maar het leek me logisch om op zo'n hoogte zo nu en dan even 10 seconden adem pauze te houden. Nu kan ik ook een boek schrijven over hoe je moet ademen, maar ik was bezig met die berg.

Mijn het kamp was een volleybal veld, en wie wil er nou niet volleybal spelen op 3200 meter hoogte. Na het eten rond 5 uur, wat gratis was, besloot ik met de locals mee te doen toen ze mijn vroegen. Raar genoeg ging te bal elke keer net niet te afgrond in.

Ik hoopte hierdoor ook eerder in slaap te kunnen vallen want iets voor 2 uur ging de wekker weer. 10 uur sliep ik nog niet, net als 1 van de oostenrijkers.. zucht.. half uur later was ik weg om rond 2 uur wakker worden gemaakt met, Brian.. breakfast... uuhm... oh ja we zijn op een berg.

Gratis supper, want dat was het, en half 3 stonden onze gidsen klaar voor de laatste 2,8 km omhoog. van 3200 naar 4097.

Het was compleet donker en wij waren niet als eerste begonnen, maar 10 minuten later haalden we een groep in, en kennelijk nog meer, ook al gingen we langzaam genoeg en snapten we niet dat we al die mensen hebben ingehaald, want we hadden niemand gezien.

Bij elk KM bord werden er foto's gemaakt en de top was in zicht vertelde de gids steeds. Het was donker dus je zag niks behalve je eigen licht en het witte touw dat je voor de veiligheid maar moest vasthouden. Voordeel van de nacht was dat het helder was, dus konden we naar beneden kijken, en zagen we dat er overal om ons heen onweer was, wat van bovenaf bekeken ook wel leuk is.

Rond 5 uur waren we eindelijk bij de top, feest. Nu wachten op de zons opkomst.. om 6 uur, op een hoogte van 4 km... Ja dat was koud. Omdat we moesten wachten besloot ik maar muziek te luisteren, en koekjes te eten. Meest normale situatie voor mij op die hoogte, mocht je het je afvragen. 1,5 uur later gingen we weer naar beneden en konden we eindelijk zien waar we nu bij langs waren gelopen. Veel meer dan we dachten. Oh onze groep was trouwens de eerste op de top, en volgens mij heb ik nog in een boek gezet dat ik het leuk had gevonden om de eerste Fries te zijn die dit gedaan heeft, maar dat zal wel niet, maar ik weet zeker dat ik de eerste Fries ben die op de top koekjes heeft gegeten en muziek luisterde.. Al is het maar voor het verhaal.

Terug in het kamp was het tijd voor Gratis ontbijt en de tocht naar beneden. De hele klim was voornamelijk trap treden, grote treden. En een trap omhoog is nog niet zo'n ramp. Maar 8,8 KM op 1 dag naar beneden... Tegen het einden trilden onze benen, pudding om het zo te zeggen, en als je dan denkt dat je er bent, moet je nog een paar 50 treden omhoog....

Maar we hebben het gehaald, Andrew haalde ons op en we kregen een gratis Lunch van hem, drinken wel zelf betalen.

Jane had me gevraagd of ik mee wou naar de Tip of Borneo, en omdat ik toch nog 4 dagen over had, kon dat dus wel. Terug in KK kwamen we een meisje tegen in het hostel en die sleepten we dus de volgende dag mee. Een bus rit van 4 uur met een chauffeur die niet zomaar bij een wc stopte.. In het dorp naam vergeten werden we begroet door een Taxi chauffeur die voor Howard werkte. We wilden naar een plek genaamd Howards place, en Jack vertelde me nog dat ik de groeten moest doen, dus ik was op een queste. Ja.

Howard's place zat aan het strand, en dat strand had je vaak voor jezelf, en ergens in een jungle had hij een longhouse( ja dat is letterlijk een lang huis) met kamers waar je dus in sliep, Tussen de jungle geluiden waarvan je niet wist wat het was, maar het was vast niet gevaarlijk.

Ik deelde de kamer met Alex, uit Belgie, die nogal wat leuke verhalen had over zijn avonturen bij Graspop, met name dat hij nooit entree betaalde en vaak backstage zat te drinken. Ik had een drink maatje gevonden, dat klinkt alcoholistisch, maar zoals te lezen valt is het allemaal nogal serieus hier in Maleisie. Wat geen ramp was, bespaard je veel geld enzo. Maleisie is trouwens niet duur, en veel makelijker reizen word het niet.. Alles is in het Engels en de taal, Bahasa, is leesbaar en makelijk uit te spreken.

Ook zijn de mensen aardig en het eten is fantastisch. Ik probeer duidelijk te maken hoe geweldig ik Maleisie vind. Mocht dat niet duidelijk te zijn.

Ok, dus oneindig lange stranden voor een paar mensen, rustig water en goede snorkel plekken. Het eten was goed en Howard was een typische Engelsman met grote verhalen die ook echt waar zijn, gokten we, en ervoor zorgden dat je niet vergat waneer het beer o clock was. Engels termen.

3 dagen later en een vuur op het strand, bracht Peter de taxi chauffeur me terug naar de bushalte in drop naamvergeten.
Deze rit duurde zo'n 45 minuten en Peter wou me graag vertellen welke film hij had gezien. Peter wou ook graag trots laten zien hoe goed zijn engels was, dus ik kreeg de 34 minuten versie van The Titanic. Ik moest er om lachen, Hij kon Jack zeggen maar Rose kwam er uit als Ross. Mocht ik vergeten zijn hoe de film ging, toen wist ik het weer. De andere tijd vulde hij op met verhalen van vroeger en de discriminatie die de moslims hebben tegen de christenen wanneer je ergens wilt solliciteren.

Volgens mij is er nu iemand 3 meter van me af gaan zitten en wachtende tot hij deze pc kan gebruiken. Ben ook al 2 uur aan het typen, maar mij steeds raar aanstaren zorgt ervoor dat ik langzamer of meer ga typen. Ook luister ik muziek dus ik weet niet dat hij er is.

De taxi rit terug duurde zo'n 4,5 uur direct door naar het vliegveld, en de vlucht terug was wel prima. Films, koekjes en water. Wederom terug naar het Hostel om de volgende dag te vliegen naar Sri Lanka. Maar dat is een verhaal voor later. Morgen vlieg ik naar Bali in Indonesie. Misschien dat ik dan wel de komma op de a of e knop kan vinden. En de rechtermuisknop.

Over een paar weken ben ik weer terug in Maleisie want ik moet nog iets in het noorden bezoeken.

Brian says bye